Hij bleef me schrijven en zich verontschuldigen.
Ik weigerde nog af te spreken met hem en hij bleef moeite doen. Plots schreef hij me dat hij zijn job kwijtgeraakt was. Hij had zich ziek gemeld en moest de sleutel van zijn vrachtwagen gaan afgeven opdat een andere chauffeur voor hem zou kunnen invallen. Maar hij viel blijkbaar vanuit de bovenste trede van zijn vrachtwagen plat achterover tot op de grond waar hij op zijn hoofd landde.
Zijn baas belde de hulpdiensten, waar werd vastgesteld dat hij stomdronken was. Hij bekende dat hij dronken met de vrachtwagen reed en hierop kreeg hij zijn ontslag.
Ik had hem nooit meer dan twee of is uitzonderlijk drie biertjes op een hele avond zien drinken. Maar blijkbaar was het alcoholgehalte in zijn bloed genoeg om te overlijden. Hij bekende mij dat hij het bier altijd verstopte als ik kwam en hij erop lette niet teveel te drinken als ik bij hem zat.
Tja, dat was natuurlijk wel eerlijk van hem om dat te bekennen en ik zat maar te denken hoe het kwam dat ik dat niet opgemerkt had. En mijn vriendin, die zelf vroeger een drankprobleem had gehad had dit waarschijnlijk ergens aangevoeld maar er geen label op kunnen plakken. Vandaar haar negatieve commentaar op de man.
Hij bleef smeken om te komen, zei zelfs dat hij zelfmoord ging plegen als ik niet zou komen. Ik werd ervan beschuldigd hardvochtig en koud te zijn. Ik zei hem dat ik hem hiermee niet zou helpen en dat we nog altijd vrienden konden zijn en met elkaar konden texten.
Een tijd later was hij rustiger, hij zei van de drank af te zijn en dat er iemand bij hem inwoonde.
En dan stuurde hij een foto. Hij had, blijkbaar om mij gunstig te stemmen twee katten gekocht en wou mij met deze dieren terug naar hem lokken.
Maar mijn reactie was niet zoals hij verwacht had. Ik zei hem dat ik allergisch was voor katten. Zijn replike was: Hoe? En ge hebt zelf een kat."
Ik zuchtte. Ik zei dat ik dat maar gezegd had om naar huis te kunnen en dat ik nooit een kat had gehad.
"Dus je liegt tegen mij?"
Tja, ik had dat niet mogen zeggen, maar dat was het eerste wat in mijn gedacht opkwam en wat hij gedaan had kon ook niet door de beugel.
Hij bleef wanhopig zeuren tot ik echt kwaad werd en zei dat als ik dan iemand moest kiezen om mee naar bed te gaan, dat ik beter één van mijn modellen kon kiezen.
Hij riep dat ik dat allemaal verzon en dan geen knappe mannen mij zouden willen. Het is wel gek, als je de waarheid zegt dan geloven ze je niet, maar mijn leugen over de kat werd direkt als waarheid aanzien.
Hij bleef nog een tijd foto's van zijn katten sturen en uiteindelijk verwaterde alles en hoorde ik hem niet meer voor een lange tijd.
Tot hij mij plots terug contacteerde. Hij was verhuisd naar Bali, woonde daar samen met een lelijke dame en wou me in het gezicht wrijven dat ik hem nu kwijt was. Hij glorieerde omdat hij dacht dat hij veel beter af was dan ik en dat ik spijt zou hebben dat ik hem afgewezen had.
Daarna heb ik hem nooit meer teruggehoord, behalve zijn buurman, die nu ook getrouwd was en me voorstelde is samen seks te hebben.
God wat hebben die mannen nu toch allemaal? Ik zei tegen hem dat hij getrouwd was.
"Ach, dat geeft toch niet? Dat voel je niet hoor?"
Wat een situatie...ne mens zou er een kat van in huis nemen....
Reactie plaatsen
Reacties