Act Dumb

Ik was, samen met mijn toenmalige vriendje, uitgenodigd voor een etentje met de topmensen van een bedrijf waar ik toen voor werkte. Alles was leuk en gezellig, naast mij zat mijn vriend en langs de andere kant een ingenieur. Aan onze overkant zat een dokter en een advocaat. 

Ik was me van geen kwaad bewust en voor mij was dit werk; het is toch altijd anders wanneer je met je vriend of een goede kennis uit eten bent als wanneer je weet dat je beoordeeld gaat worden op hoe je overkomt in het gezelschap mensen die werkgerelateerd bij elkaar komen. 

De maaltijd bestond uit verschillende gangen, wat de gelegenheid schiep om in gesprek te komen met de andere mensen. 

Mijn vriend was vrij zwijgzaam. Hij sprak wel tegen mij, maar deed niet veel moeite om in gesprek te komen met andere mensen. Ondertussen was iedereen bezig met zichzelf voor te stellen aan elkaar en een gesprek te voeren. Gezien de zwijgzame houding van mijn vriend trachtte ik hem mee in de gesprekken te betrekken en hem aan iedereen voor te stellen, zodat hij zich niet uitgesloten zou voelen. Ondertussen was ik in gesprek met de man die naast me zat en ingenieur was. Hij praatte honderduit over zijn werk en was aangenaam verrast toen ik zei dat ik machines ontworpen had, samen met ingenieurs. Het was een gezellige babbel en nadien begon de arts tegenover mij een gesprek met mij. Heel aangenaam tot bleek dat ik ook een aantal zienswijzen had op geneeskundig vlak. We hadden een boeiend gesprek over alternatieve geneeskunde en bepaalde experimenten die daaromtrent gedaan waren. Dan begon de advocaat met mij te praten. Met de zaak die ik vroeger had, waren we vaste klant geweest bij de rechtbank. Er was altijd wel wat gaande waartegen je jezelf moest verdedigen. Dus waren we over bepaalde rechtszaken bezig en sommige gebeurtenissen die een leuk gesprek vormden. 

Mijn vriend zat er nog altijd verweesd bij, ondanks dat er toch wel verschillende mensen met hem in gesprek kwamen. Hij antwoordde dan wel en ik had het idee dat de avond toch wel redelijk goed aan het verlopen was. Wanneer hij niet in gesprek was, startte ik een gesprek met hem. 

Toen het eindelijk tijd was om naar huis te gaan, namen we van iedereen afscheid, ook mijn vriend en daarna gingen we naar de auto om naar huis te gaan. Daar begon meneer te bokken. Ach, ik heb daar echt een hekel aan dat ze zo doen, in plaats van te zeggen wat er scheelt. Dus probeerde ik zijn stemming op te beuren met te vragen wat hij van het eten vond en wat hij niet lustte en wat de dame naast hem gezegd had en bla bla bla.  Hij bleef zuinig op zijn woorden. Ja, het was nog niet aan het loskomen...

Eens thuis barstte hij ineens uit. Waar ik het lef vandaan haalde om met een arts over geneeskunde te praten. Ik had dit niet zien aankomen. Eigenlijk dacht ik dat ik toch wel een pluim zou gekregen hebben om zo gemakkelijk met allerlei mensen te praten en een boeiend gesprek te hebben. Niet dus. Verkeerd gedacht. 

En dan nog....tegen een advocaat zeggen dat je eens je advocaat ontslagen hebt om dan doodleuk zelf te gaan pleiten. Die man moest wel denken dat ik een hele zielige persoon was. Dat was dan nog niet het ergste, praten met een ingenieur! Het lef. "Dus nu denken al die mensen dat je daar allemaal wat vanaf weet." spuwde hij zijn woorden naar mij.

Ik zei " Wat is daar verkeerd aan? Ik heb toch niet zomaar wat verteld? Het is allemaal zo gebeurd en die mannen vonden het gesprek leuk en vertelden anecdotes van hun."

Toen grolde mijn vriend: " Snap je niet dat je mij belachelijk maakt? "

Neen dat snapte ik niet. Ik had de hele avond getracht het iedereen naar de zin te maken, inclusief hem en nu was hij blijkbaar boos omdat ik te slim was. "Jij hebt toch ook hogere studies gedaan? Wat is dan je probleem?"

"Ja, "sneerde hij" maar nu denkt iedereen dat je veel slimmer bent dan ik. Kan je de volgende keer niet gewoon je mond houden en je dom voordoen?"

Ik verslikte me even door zijn woorden. Trouwens, heel je leven zeggen ze tegen je dat je goed moet studeren, dan krijg je kennis, aanzien, krijg je een goede baan. Blijkbaar telt dat niet als je een vrouw bent. Dan moet je je blijkbaar net wat minder slim voordoen dan je man of je vriend in dit geval. Wat hij dan wel vergeten was, was dat ik in de firma waar ik voor werkte een hoge functie had. Op mijn stoel zitten dom doen is dan zowat het idiootste dat je kan doen. 

Verder kreeg ik nog wat verwijten naar mijn hoofd geslingerd zoals 'twaalf stielen, dertien ongelukken" en dat mensen mij niet zouden geloven, me zouden uitlachten, dat ik net bewees dat ik niets wist...

Hmm....ging het er daarnet niet over dat ik teveel wist? 

Hij was dus boos en trachtte in alle toonaarden mij dat dits te maken. Ik dacht aan het spreekwoord 'Sois belle et tais toi' dat spijtig genoeg nog steeds is wat mannen verwachten van vrouwen. 

Ironisch genoeg ben ik een paar maand later ontslagen geworden bij dat bedrijf. Reden was dat ik een vrouw was en dat een functie als ik had beter gedaan zou worden door een man. 

Zal ik dan nu maar mijn nagels gaan vijlen en er een mooi lakje op aanbrengen?