Hier een verhaal van toen Paul en ik getrouwd waren. We hadden een bedrijf, en we woonden in het appartement op de verdieping, waar ook de burelen waren.
We hadden ook twee honden, een Boerenfok en een Dobberman. Het gevaar aan thuis werken en wonen is dat je altijd nog wel iets kan verzinnen om even te doen op het bureel. Zo ook deze bewuste avond. De lichten waren uit in mijn bureel enkel nog het licht van mijn pc en er brandde ook licht op de gang. Meer dan genoeg voor wat ik nog aan het doen was. Maar plots zag ik in het hoek van mijn oog een kat. Maar wij hadden helemaal geen kat. Ik kijk dus terug en inderdaad, een kat in mijn bureel. En ze hing het uit. Parmhartig liep ze door het bureel alsof het van haar was, staart omhoog en net dat tipje dat heen en weer kronkelde.
Ik had nog maar net de tijd gekregen om te beseffen dat dat een kat was en dat onze bewaking twee....tip tip tip van pootjes op het vinyl en dat waren niet de kattepootjes. Mijn Boerenfok komt het bureel binnen vanuit de gang en bevriest een seconde. Hij herinnerde zich zijn contract en dacht 'Die kat moet buiten!' Hij schoot in volle versnelling naar de kat en ik hoorde tip tip tip.... Ah nee, als de Fok alarm slaat dan is de volgende er ook. Die denkt: 'Die kat is voor mij!" En volle kracht vooruit.
Dus ik riep: "PAUL!!!!!!" En dat was dan de derde die in de deuropening verscheen. Hij zag de wilde achtervolging en de kat die het directiebureel binnenvloog. Dat beest was verdomd snel.
Even een kleine mededeling voor de lezers. In het directiebureel stond een vergadertafel en een bureel. De vergadertafel stond volledig vol met voorbeelden van verpakkingen, de brede vensterbank had ook een hele collectie inpakvoorbeelden en materiaal. En het bureel was een massief houten geboend oppervlak waar mijn man verschillende stapeltjes papieren en offertes had liggen.
Om zijn collectie te beschermen ging hij met zijn armen en benen open in de deuropening staan terwijl de kat op het bureel sprong.
Sorry, maar even een tweede kleine mededeling. De schofthoogte van onze Dobberman was hoger dan het kruis van mijn echtgenoot.
"Ik heb alles onder controle" riep hij. Dat was buiten de Fok, de kat en zeker de Dobberman gerekend. Deze laatste dook tussen de benen van mijn man en lanceerde vlak daarachter om de kat te volgen op het geboende bureel. Hoewel mijn man van mening was dat hij alles onder controle had, moest hij deze herzien toen hij onderuitglopen en opgetild werd door de Dobberman. De eerste maakte woeste gebaren om nog enigszins overeind te blijven en oversprongen te worden door een vliegende fok, terwijl de tweede een landing maakte op zijn achterwerk bovenop het bureel met de stapels papieren. En had ik gezegd dat het geboend was? De Dobberman schoof op zijn achterwerk over de gehele lengte van het bureel en sprong hierna op de vensterbank de kat achtervolgend en de fok die ondertussen terrein gewonnen had. De kat maakte nog een prachtige sprong op de vergadertafel , gevolgd door de twee honden die zij aan zij er voor zorgden dat de volledige breedte van de tafel leeggemaakt werd.
Dit alles in de tijd nodig om mijn man op terug wankel op zijn benen te laten staan. De Dobberman deed een tweede poging om mijn man tegen de vlakte te krijgen met terug het hoofdbureel in te spurten, terwijl de fok wijselijk de tweede deur nam.
Met ontzetting keek mijn man naar de chaos en riep: "Mijn dozekes!"
Het moet gezegd, het team had grondig gewerkt. Geen enkel item stond nog op het bureel, de vensterbank of de vergadertafel.
De achtervolging was doorgegaan in het magazijn waar de twee leden van de beveiliging ondertussen rustig maar onverichterzaken terugkeerden. Dit met een quazi oplettende blik door het bureel kijkend. De vijand moest is teruggekeerd zijn.
Halverwege het bureel sprak mijn man de troepen toe, die braaf bleven staan: "En waar is die kat? Ge gaat mij toch niet vertellen dat die weg is he? C4 allebei."
Dan keek hij boos naar mij. "Hoe komt die kat hier? "
Een paar dagen later bleek dat de kat door een opening met een draaiende ventilator, op een hoogte van zes meter binnenkwam en ook zo terug buiten geraakt was. Waarschijnlijk een rubberen kat.
De troepen hadden hun eigen mening over de heldhaftige interventie en gingen polshoogte nemen in ons appartement.
Mijn man heeft dagen doosjes en papieren gesorteerd.
Geloof dus nooit je man als hij zegt dat hij alles onder controle heeft.
En volgens mijn man was het heu...mijn schuld.
Reactie plaatsen
Reacties