Cookies!

Ken je dat, die mannen met hun dick pics? Ongevraagd sturen ze je foto's door van hun edele delen en denken dan dat je daar superblij mee bent. Serieus...om de paar maanden moet ik grote schoonmaak houden in mijn foto's. Moest ik dat niet doen, dan zou ik ondertussen mijn niet kleine living kunnen behangen met afdrukken van die foto's ( en geen dubbele he, allemaal verschillende.) 

Dus, voor de mannen hier die dit lezen...neen, we zijn niet superblij met die foto's en neen je bent niet de enige die dat uitgevonden heeft. Het heeft zelfs een omgekeerd effect. 

Ik kom dus een kroonjuwelenliefhebber tegen op het internet. Hij stelde zich voor en bijna meteen ook zijn juwelen. Sick. Ware het niet dat deze man inderdaad hele mooie juwelen had. Geen zielige raar gebogen kunstwerken, maar mooi , recht, niet te groot, niet te klein, geen overdreven uitgezakte bij-juwelen...Kortom...mooie juwelen. Alleen was de man ook een fervente fan van wild groeiend schaamhaar. Echt je zou gedacht hebben dat de man zich voorzien had van een pruikje. Het haar groeide wild alle richtingen uit. Hij was er erg trots op. 

Bij mij maakte het de fotograaf in me wakker. Niet beginnen lachen, zo was het echt. Ik zag een soireetje (klein minigebakje) op zijn juweel balanceren, met wat chocoladesaus die langzaam van de rand tot op zijn hmm... juweel druppelde. Maar dan zou ik wel een coupe moeten voorzien voor dat ontplofte bos....

Oh ja, ondertusen bleef hij sturen, van bovenaf gezien, zijzicht, langs onder, close up... Ongeloofelijk, die had echt een perfect kroonjuweel. Weet je, soms moeten fotografen een foto maken voor een product en dan bestaat dat product bv. nog niet of het moet beter zijn dan het origineel...en dan laten ze een voorbeeld maken in plastic. En daar zijn de foto's dan van. Zo perfect waren die juwelen. Nu denk je misschien dat ik helemaal kierewiet geworden ben van die onderdelen en de man ik kwestie dacht natuurlijk dat ik een buit was om binnen te halen, maar ik was enkel geïnteresseerd in die foto. 

Dus ik vroeg hem of ik een foto mocht maken van hem. Daar kreeg ik meteen ja op. Toen ik hem vroeg of zijn overgroeid bos mocht bijgewerkt worden, schrok hij zich te pletter. Nee, dat mocht niet. 

Hij had daar blijkbaar voor gespaard. Mocht het bos gekamd worden? 

Ai, vieze vraag. Ik ging hem toch geen pijn doen? 

Ik dacht bij mezelf, dat meen je nu toch niet dat je daar zielig over gaat doen? 

Dan hoorde hij over dat soireetje en de chocoladesaus. 

"Ja maar, geraakt hij daar niet van beschadigd? "

"Van chocoladesaus? Neen, ik denk het niet. "

Hij begon een hele uitleg van dat dat kraakbeen was en uiterst gevoelig en dat hij zou kunnen beschadigd worden en dat hij advies wou van een dokter.

Komt dat tegen. 

Nu heb ik ook een boek geschreven, dat heb ik al eerder verteld. Daar komen seksscènes in, maar van sommige dingen zit ik nog altijd met de vraag of het in het echt zo is als in mijn boek. Maar mannen zijn grote zieligaards als het over hun kroonjuwelen gaat en om één of andere reden heb ik dikwijls de vraag gesteld om iets uit te proberen, om dan telkens dezelfde reactie te krijgen. Ze aarzelen en proberen om van de opdracht af te geraken. 

Ik zal eerst de scène even uitleggen. Het mannelijke hoofdpersonage heeft een wedstrijd gewonnen om de nacht door te brengen met het vrouwelijke hoofdpersonage. Maar hij heeft nog nooit een vrouw van dichtbij gezien. Ze legt zoute koekjes op haar lichaam die hij moet opeten zonder zijn handen te gebruiken. Op de duur heeft hij door waar hij moet zijn en waar de koekjes voor dienen. 

De keer daarna, wint hij opnieuw en als ' volleerde man' kiept hij een hele schaal zoute koekjes in zijn broek. Tot hij na een paar seconden verschikkelijke jeuk krijgt van het ritseende zout en hij niet snel genoeg zijn broek kan uitdoen om hem te verlossen van het zout. 

Nu denk je misschien wat heeft dat hier nu mee te maken? Luister wat volgt. 

In mijn frustratie dat die man geen chocladesaus vertrouwde zei ik: " Ik moet je dan ook waarschijnlijk niet vragen om die seksscène uit mijn boek uit te proberen. "

"Heu wat? Een seksscène uitproberen? Ja we waren weer bij de les."

Tot ik het verhaal doe van hierboven en vraag voor een gewillig slachtoffer om een 10-tal minuten met een zak zoute koekjes in zijn onderbroek te zitten en zeggen wat hij voelt. 

Ai ai ai...de heiligschennis. Zout...zijn kroonjuwelen in de pekel steken, dat kan niet goed komen. Zijn tere velletje....

"'t Is al goed. Het is al niet meer nodig. " 

Dan dacht ik ineens de oplossing te hebben. "Zeg, wat als we een afgietsel maken en ik zet daar dan een gebakje op? "

"Een afgietsel ? Met wat? "

"Plaaster."

"Wordt dat heet? "

"Ja...maar maar even, eens de chemische reactie is uitgewerkt is dat gedaan."

"Ben jij nu helemaal gek geworden? Chemische middelen aan mijn kroonjuwelen? Verhitting? Misschien komen er blaren op en dat kraakbeen, dat smelt weg. Weet je wel hoe gevoelig dat is? En hoe krijg ik hem er terug uit? Ooh neee....de gedachte alleen."

"Dat is niks, dan gebruik ik een cirkelzaag..."

Gegil.  Hij kon het al voelen.

"Ach man, dat krimpt en dat komt er zo uit."

Neen, niets dat ik zei kon het leed verhelpen. Zelfs de verklaring dat dokters dat gebruiken om breuken te zetten was allemaal niet waar. Volgens mij is die nog steeds aan het gillen. We spreken niet meer met elkaar, wegens overduidelijke redenen. 

En heu voor mij? Ik heb nu niet één vraag meer, nu heb ik er twee.

1-Jeukt dat zout nu echt als gek. Wil iemand die de moed heeft dat te proberen daar commentaar op geven. 

2-Hoe zit dat nu met dat kraakbeen? Enige dokter die kan zeggen of chocladesaus, verhitting, plaaster of zoute koekjes enige nadelige invloeden kunnen hebben op kroonjuwelen en/of kraakbeen?