Friends with Benefits

Dit speelt zich af enkele uren na de vorige blog. Daarom schrijf ik ze achter elkaar. 

Ik was boos toen John het hazenpad gekozen had en zijn karakter helemaal niet overeen stemde met het beeld dat hij van zichzelf geschapen had. Een ander contact belde naar mij en vroeg of hij niet mocht langs komen. Ach nee, daar had ik helemaal geen zin in na het recente fiasco van die middag. Ik probeerde hem af te wimpelen met te zeggen dat ik eerst nog moest opruimen en dat er dozen stonden die ik niet kon optillen en dat we dat beter uit zouden stellen. De man was een heel stuk jonger dan ik en hij was recent uit elkaar met zijn lief. 

"Kan ik je niet een beetje helpen met die dozen of zo? Ik zit hier niet graag alleen en het is vooral het ergste in het weekend." In de week ging hij werken en dan ging het nog goed. 

"Ik zit hier ondertussen ook vast met mijn pc...nee, het is niet het moment."

"Wat is er mis met je pc? " vroeg hij. 

"Ik heb deze middag iemand hier gehad die met mijn pc aan het prutsen geweest is en nu is hij nog slechter dan ervoor. "

"Ik ken daar wel wat van..."

Ach, ik weet niet wat het was dat me bezielde, maar ik denk dat heel die brunch situatie me zodanig op de heupen gewerkt had dat ik plots ja zei op zijn vraag of hij dan toch mocht komen. 

"Ik zal niet kijken naar de rommel."

Ik dacht ja, whatever. Zolang je die pc maar weer aan de praat krijgt want die soepstengel gaat het niet meer doen. 

Wanneer ik de deur opendeed schrok ik. Ik had weliswaar zijn foto gezien, maar die deed hem helemaal geen recht aan. 

"Jij lijkt helemaal anders dan op je foto."

"Beter of slechter?" vroeg hij. 

Je ziet er in het echt veel knapper uit. 

Hij lachte daarmee want blijkbaar was hem dat nogal gezegd. 

"Waar is die pc? "

Ik wijs naar de bewuste pc.  Hij gaat meteen erachter zitten . 

"Zeg, zo het niet leuk zijn dat ik elk weekend naar jou kom ? Dan zit ik niet alleen en ik kan je met vanalles helpen."

Ja, dat klonk niet slecht in mijn oren. 

"Nu moet dit programma even lopen en dan heb ik nog even werk en dan zou het moeten in orde zijn. Waar waren die dozen nu? Dan kan ik dat even ondertussen doen. Gaat zeker een half uurtje duren voor ik verder kan doen."

In die tijd had ik pijn in mijn voet. Lang rechtstaan kon ik niet en als ik toch wat te lang stond moest ik dan weken erna nog bekopen. De dozen stonden in mijn slaapkamer en ik zette me op bed om aan te wijzen wat waar moest. op een paar minuten was alles opgelost. 

Hij stond te grijnzen en zei : " Goed he."

Ik antwoordde: " Waw, bedankt. Je wil niet weten hoe lang ik daar al mee zit te sukkelen. "

Dan zei hij dat we nu best nog tijd zouden hebben voor iets anders.

Ik dacht dat het een verkeerde move van mij geweest was om te gaan zitten op dat bed. Maar dan werd ik weer boos op die soepstengel. Bestaat dat eigenlijk nog, liefde? Het is allemaal eigenbelang. En dit is ook weer iets wat niet kan blijven duren. Misschien moet ik er maar van profiteren zoals iedereen tegenwoordig doet. Friends with benefits heet dat, niet? Het is ne knappe gast, die blijkbaar geen probleem heeft met een doosje op te tillen. Een win-win situatie. 

Ik zeg dus ja op zijn voorstel en heb daar meteen spijt van. Echt, moest ik een award moeten uitreiken voor slechtste seks ever, deze man was zonder meer de winnaar. 

Na dit fiasco gaat hij naar de pc en zit daar nog geruime tijd op te tokkelen. 

"Kom ik dan volgend weekend naar jou? " vraagt hij. 

Ik moest al diep ademhalen om hier op te antwoorden maar zei toch maar ja. 

Wat later ging hij naar huis. 

Dat was op een zondagavond. 

Ik dacht op maandag dat ik nu maar niet meteen moest gaan bellen. Dat dacht ik ook dinsdag. Woensdag bedacht ik dat het toch wel zaak zou zijn van een belletje te doen. 

Hij neemt op en vraagt wie ik ben. 

"Jij bent zondag bij mij geweest voor die pc, ben je dat al vergeten?"

"Ah, ja, ik weet het terug nu. Ik dacht dat ik je gedeleted had, maar je staat er blijkbaar met twee nummers in. "

"Ja dat klopt, ik heb twee nummers."

"Ha goed, dan ga ik dat nu rechtzetten." zei hij opgewekt en deleted de nummer waarmee we belden. 

Omdat hij zo opgewekt was dacht ik eerst dat hij een fout had gemaakt. Maar neen, de man wou blijkbaar gewoon van me af en verwijderde mijn nummer in mijn gezicht. Buiten het feit dat dit wel erg grof was, voelde ik mij opgelucht dat ik van hem vanaf was.