Brunch

Ik ontmoette een man op het internet en zijn naam was John. John was engelstalig en dat vond ik fantastisch. Hij vondt het leuk om met me te babbelen en had zo zijn eigen idee over relaties. 

Zo vond hij dat er niet genoeg gesproken werd door koppels. Een theorie die ikzelf ook ondersteun. Eerlijkheid en openheid tegenover elkaar. Ja, hij zat op hetzelfde spoor. 

Hij vertelde ook over zijn zoon, die getrouwd was en vreemdgegaan was. Hij vond dat hij met zijn vrouw moest praten en het terug bijleggen, maar dat zag zijn zoon niet zitten. Hij verkoos over alles te zwijgen. Ondertussen was de situatie thuis explosief geworden, maar toch wenste hij niet te praten hierover. 

Al dit gebeurde tijdens Corona, maar zoals al eerder gezegd heb ik een mooie grote tuin en gasten in de tuin ontvangen was altijd  een mogelijkheid. Nu stelde John voor om naar mij te komen en dan zou hij ontbijt meebrengen. 

"Dat gaat niet, want ik werk tot de ochtend en dan slaap ik." liet ik hem weten. 

"Ach dat is toch geen probleem, dan ben je 's middags toch op? "

"Ja dan wel"

"Dan breng ik een lekkere uitgebreide brunch mee. Kunnen we samen in de tuin zitten en met elkaar babbelen. "

"Ja dat was een goed idee. Origineel."

Op de bewuste dag komt John uit zijn auto gestapt met een blauw zakje waar een stokbrood uitstak. 

Hij komt binnen en ik ga naar de keuken voor een emmertje water. 

"Ik ga even de tuintafel afwassen, die is proper, maar er kan zand enzo opliggen door de wind en dat is niet zo smakelijk."

John bleef in de deuropening staan. "Dat is helemaal niet nodig om die tafel af te wassen"

"Ja wel hoor. Ik dek de tafel meteen."

"Die tafel is proper."

Ik was ze al aan het afdrogen en dat zinde hem precies ook niet. 

Als ik binneging met mijn emmer vroeg ik hem wat hij wou drinken. Thee? Koffie? Iets fris? Ik had vanalles in huis gehaald. 

Neen  hij moest geen drinken hebben. Ook niks fris. 

"Zal ik misschien beter eerst niet naar je pc kijken? " vroeg hij. 

Ach ja, hij was iets met computers en hij ging voor mij kijken of de pc niet wat sneller kon werken. 

Ik ga dus op een afstandje van hem zitten en hij begint te tokkelen op de pc.

"Nu was de bakker dicht, en ik heb dan maar een en ander moeten gaan halen in een tankstation. Ik hoop dat je dat niet erg vind."

zei hij al werkend op de pc. Dan sloeg hij met wat technische termen rond mijn oren wat hij daar op de pc zat te doen waar ik nu alleen nog van weet dat hij een en ander verzet had en opgeschoond had. 

Ondertussen zat ik naar het blauwe zakje te kijken. Ten eerste ergerde ik mij dat als je een brunch voorsteld aan iemand dat je dan op weg naar de afspraak alles nog moet gaan halen. Ten tweede; ik heb een bakkerij gehad. Ik durf dus wel te beweren dat ik één en ander over stokbrood weet. Je hebt van die extra brede stokbroden, om gemakkelijk vanalles op te leggen, je hebt het normale formaat en dan heb je het frans brood dat extra smal is. Het is ook niet zo lang en de bedoeling is meer als garnituur bij de soep of bij een maaltijd voor mensen die graag een stukje brood bij hun eten hebben. 

Nu John's frans brood was van het laatste soort. Het soepgarnituurtje. Hij zal dus wel verondersteld hebben dat ik niet veel honger zou hebben. Wat had hij nog bij? Ja, dat was een beetje onduidelijk, want je kon niet echt vormen zien in die zak. Ik zat te gokken op een paar sneden kaas en hesp en een boter vlootje, maar dat strookte niet met de buitenkant. Een pot choco....Een paar klein confituurtjes... Het was niet te raden. Meest op de vorm lijkend zou ik zeggen een paar sokken of een paar stoffen zakdoeken? Maar dat kan je moeilijk een brunch noemen. 

Zeker was dat het geen uitgebreide brunch was. 

Vervolgens zat ik te  bedenken of ik hem zou zeggen dat ik eigenlijk geen brood mag eten. Het verteerd niet of zeer traag en heb er dagen een zware maag van als ik het toch eet. 

Maar misschien had hij nog een koelbox ofzo in zijn auto staan en zat ik mij hier druk te maken om niets. 

Nu, moest ik hem uitgenodigd hebben voor een brunch, dan zou ik hem overdonderen met een brunch. Dan zou ik verschillende pistolets en sandwiches halen, ik zou tipjes brood beleggen, ik zou aardbeien chocolateren en een fruitsla maken, een paar gebraden kippenbilletjes, ik zou zelfgemaakte krabsla maken, een paar diverse yoghurtjes en een paar dessertjes om uit te kiezen. En een originele salade voor bij de kip. 

Van een man zou ik toch wat diverse charcuterie en wat sandwiches of ja, stokbrood verwachten en iets zonder brood. Zelfgemaalt fruitslaatje misschien? Ja, je kan heel erg veel aflezen van de moeite die een man doet om iets te serveren. En deze....mmm...had enkel zijn sokken uitgedaan zo te zien. Maar ja, een gegeven paard mag je niet in de bek kijken. 

"Zal ik dan nu toch maar koffie of thee zetten? "

"Neen, dat hoeft niet."

Ik zuchtte. Ik had honger verdorie. Waarom wil die nu niet dat ik de tafel dek? 

Hij bleef door mijn pc gaan tot hij op mijn screensaver kwam. 

"Heb jij die foto gemaakt? " vroeg hij. 

Ik zei ja. 

"Eén van je modellen? Dat is werkelijk een hele knappe man."

Heel vervelend dat hij zo over die foto bleef praten, maar hij wou toch openheid en eerlijkheid? Dus zei ik: "Eigenlijk is dat mijn ex. Hij heeft wel meer model voor me gestaan."

Ineens vond John het geen knappe man meer. " Maar die heeft meer spieren dan ik."

"Heu...ja, die werkt er dan ook heel erg had voor om zo een spieren te krijgen en te houden."

"Ja maar zo kan ik er niet uitzien."

"Dat vraag ik toch helemaal niet? "

"Kijk naar die spieren."

Ik moest hem even uit deze status halen: " John, als ik iemand met spieren wou, had ik niet met jou afgesproken. Jij bent wie jij bent en ik wil niemand veranderen."

Hij bleef nog even naar de foto staren en stond toen recht. Hij liep voorbij de stoel waar ik zat en ik dacht, nu wil hij gaan eten, hij gaat nu die doos of koelbox uit zijn auto halen. Gek he, dat je brein de ontbrekende stukken invult. 

Aan de voordeur mompelde hij nog iets van "Jij houdt van bodybuilders." Hij stapte toen buiten, stapte in zijn auto langs de bestuurderskant en toen verstond ik dat hij helemaal geen doos uit zijn auto was gaan halen, maar dat hij gewoon weg was. In zijn vlucht had hij nog snel zijn zielig baguetje en zijn sokken meegegritst en hij reed de oprit al af. Dus ik sta recht en loop achter hem aan, net nog om zijn auto te zien wegrijden over het landweggetje. 

Ik dacht 'Heb dat nu voor'. En je kent het...nagaan wat heb ik verkeerd gezegd? Tja, ik had die foto van mijn ex moeten verwijderen, maar om daar nu voor te gaan lopen? 

En dan bedacht ik dat het zondag was en dat ik speciaal niks gaan halen was om te eten, want anders heb je weer veel te veel eten. Je plant dat in he. En ik had gepland om maandag naar de supermarkt te gaan. Ik had verdomme honger. 

Ik belde mijn moeder. Die wist van de date en die was clever genoeg om te weten dat er iets mis was. 

"Jij belt zo vroeg? "

"Heu ja... hij is gaan lopen."

"Ik dacht het al. Wat heb je nu weer tegen die man gezegd? "

"Ja maar, niets."

"Dat kan toch niet, waarom ging die dan lopen?"

Ik deed mijn relaas en mijn moeder zei: "Bel daar naar. Praat ermee. Is dat nu altijd hetzelfde met jou? "

Tja, nu kreeg ik nog onder mijn voeten. 

Tegen mijn zin, maar omdat mijn moeder kwaad op me was, belde ik hem. 

Geen antwoord. 

Dan maar texten. 'Ik denk dat we misschien een beetje op het verkeerde spoor geraakt zijn. Misschien had ik die foto moeten verwijderen. Ik had niet begrepen dat je je daar zo druk om maakte. Ik dacht dat je ging voor eerlijkheid en openheid en dat ik wat ik geweest ben. Misschien kunnen we nog is proberen een afpraakje te maken en het misschien een beetje rustiger aandoen. Wat praten met elkaar, want zo kan alles opgelost worden. ( zijn woorden trouwens)'

Na nog een paar pogingen textte hij terug: " We zijn uitgepraat."

En dan nog iets van 'Ga met een ander de zot houden.'(vrije vertaling)

Ik wou nog de vraag sturen of zijn baguetje lekker was geweest en of hij zich niet overeten had die dag, maar heb dat maar zo gelaten, anders zou ik dat aan mijn moeder moeten hebben opbiechten. 

Rest mij enkel nog de volgende prangende vragen: 

-Wat zat er vanonder in dat zakje? 

-Waarom wou hij niet buiten gaan zitten? 

-Wat zat er in godsnaam in zijn hoofd?

-Waarom doe je je helemaal anders voor dan dat je bent? 

-Wou hij mij enkel in bed krijgen, zijn frans brood als excuus gebruiken en het zeker niet vergeten terug mee te nemen als hij naar huis ging?